Кышкы урман ап- ак карга чумган

Кышкы урман Кышкы урман ап-ак карга чумган, Тынлык хөкем сөрә кырларда. Агачлар да йокымсырап кына, Тибрәләләр кышкы моңнарда. Үрмәкүчнең челтәр ятьмәседәй, Кар өстендә җәнлек эзләре. Ара-тирә тукран агач кага, Ак кар камаштыра күзләрне. Бәби итәк киеп, купшыланып, Кызыл алка таккан баланнар. Өсләренә мамык шәлен япкан, Өшемәсен, дип шаян бураннар. Нинди тынлык, нинди сихри дөнья, Туган якта нинди хозурлык. Шушы җирдә туып үсүемә, Миндә яши чиксез горурлык. ххх Өшетмәгез җанны, әй, бураннар, Ачы җилләр, исми торыгыз. Гомерләрем узып барган юлга Кар-көртләрдән тозак корыгыз. Кышлар үткәч, язлар килә җиргә, Шулай яралганга табигать. Яшьлек кенә нигә кире кайтмый, Ник үзгәрми шушы хакыйкать? Картлык белән Яшьлек таркалаша, Күңелемдә һаман яз әле. Шатлык-куанычлар, бәхет белән Килсен гомеремнең һәр мәле. Саима Абдуллина, Федоровка авылы.